“เชื่อเลย ไอ้นิสัยไม่เห็นหัวผู้ใหญ่นี่เหมือนเดิมไม่มีผิด”
“เพราะเราสองคน มันก็เกี่ยวดองแบบคลุมเครือ ไม่มีบนมีล่างอยู่แล้ว”
“ตอนที่เจ้ายังถูกเจ้าชอนจีโฮจูงเป็นลูกหมา ใครเป็นคนสอนวิชาต่อสู้ให้เจ้า ถึงได้ปีกกล้าขาแข็งอย่างในวันนี้”
“แหะ ๆ ๆ เจ้าวังซอน ถ้าจะวิจารณ์ถึงวิชาหมัดนะ ในโชซอนพี่หูเดียวเคยเป็นที่หนึ่งมาก่อน”
วังซอนทำหน้าเจื่อน ๆ แทกิลหัวเราะชอบใจ “นั่นมันก่อนที่ข้าจะได้เรียนวิชา แต่กลับกัน เรื่องการเตะ เจ้านักฆ่าแห่งซุงเรมุนนั่นร้ายกาจที่สุด นั่นก็เป็นก่อนที่ข้าจะเรียนเหมือนกัน”
“ฮี่ ๆ ๆ ๆ ฝีมือการเตะเหรอ แบบนี้ใช่มั้ย” หูเดียวลงหมัดเพื่อวัดความเก่งกับแทกิลอีก
“ว้าว เท่ชะมัด” แทกิลหลบทันและสวนกลับ
“ไอ้ตัวแสบเอ๊ย”
“ลูกพี่ ข้าเดินทางมาไกลนะ ข้าอยากพักสักหน่อย”
“ข้าทำโลงไว้ให้เจ้าแล้ว ลงไปพักในนั้นแล้วกัน” หูเดียวประชด
พอดีแม่และอึนซิลเดินเข้ามา “ท่านอาคะ..”
“อ้อ ๆ ๆ ได้จ้ะ ๆ ๆ อึนซิลของข้า ฮะ ๆ ๆ”
“ข้าคิดถึงท่านจังท่านอา” อึนซิลเรียกแทกิล แต่แทกิลจำไม่ได้ “เจ้าเป็นใคร?”
“ข้าจะไม่ลืมท่านเลยค่ะ ข้าจะจำท่านตลอดไป”
“เจ้าคือแม่ตัวน้อยคนนั้นเหรอ?” แทกิล นึกย้อนกลับไปและเดาได้ว่าอึนซิลเป็นลูกอ๊บบ๊กที่เขาช่วยไว้
“ฮิ ใช่แล้วค่ะ ทุกคนมารอต้อนรับท่านอาด้วยนะ”
“ท่านยัง จำพวกข้าได้รึเปล่า?” แม่อึนซิลยิ้มให้ “พวกข้า เคยเป็นทาสที่เคยถูกท่านจับมา แต่เพราะได้ท่านช่วย ถึงได้มีชีวิตที่นี่ ท่านเป็นผู้มีพระคุณของเรา”
“หึ ๆ ๆ พระคงพระคุณอะไร ก็แค่คนแบบไหนก็ควรให้ไปอยู่ในที่แบบนั้น” แทกิลบอก
“ตอนแรก ข้าก็ด่าท่านอาอยู่บ่อย ๆ ตามจับกลับมาแล้วก็มาช่วย มันเหมือนคนที่ตบหัวแล้วลูบหลัง”
“ไม่ต้องพูดมากซ่อนตัวแล้วก็ใช้ชีวิตให้ดี ถ้าข้าเปลี่ยนใจจะจับพวกเจ้าไปทีเดียวให้หมดเลย เข้าใจมั้ย?”
“นี่ นี่ทาสที่จับมาได้แล้วพี่แทกิลไปช่วยเหรอ?” วังซอนโวย
“แต่คนที่รับเลี้ยงพวกเค้าคือข้า ทำไมเอาแต่ไปขอบคุณเจ้านั่นล่ะ” หูเดียวบ่น ๆ แกมน้อยใจ
“แหม..จะว่าไปแล้วพี่แทกิล แอบทำเรื่องพวกนี้ ลับหลังพวกเรามาตั้งนานรึ?”
“ท่านอาคะ ไม่จัดงานเลี้ยงเหรอ?”
“งานเลี้ยง ทำไมล่ะ?” หูเดียวถามงง ๆ
“ท่านบอกว่าถ้าอาแทกิลมาจะจัดเลี้ยงไง” อึนซิลบอก
“อ้อ ใช่แล้ว ข้าเคยบอก แทกิล เรื่องตัดหูไว้ค่อยคุยละกัน ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ” หูเดียวหันไปบอกแทกิล
“ทำอะไร ไปทำงานกันสิ วังซอน กินข้าวเถอะ”
การกระทำของหูเดียวทำให้แทฮาเดาออกว่าเขาคือโจรภูเขาหูเดียว
“เจ้าคือโจรภูเขาหูเดียวใช่มั้ย?” แทฮาถามตรง ๆ
“ถ้าเจ้าไม่มีมารยาทมา ข้าจะตอบด้วยภาษาแบบเดียวกัน โยนพวกคำสุภาพที่บัณฑิตใช้นั่นทิ้งไปซะ”
“พวกเจ้าเลี้ยงชีพด้วยการปล้นรึ?”
“ถ้าเรียกแบบไม่น่าฟังก็คือโจร หรือน่าเกลียดกว่านั้นก็คือพวกโจรถ่อย” หูเดียวพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน “ทำไมถึงเลือกทำสิ่งผิดทำนองคลองธรรม”
“โลกมันจะมีอะไรนักหนา ถ้าไม่มีเงินชีวิตก็เงียบเหงา พอมีเงินหน่อยชีวิตมันก็ฟู่ฟ่า นี่ แม่นาง ส่งเด็กให้ข้าหน่อยสิ” หูเดียวบอกเฮวอนให้ส่งพระนัดดาให้
“เจ้ากล้าแตะต้อง...” แทฮาขึงขังห้าม แต่เฮวอนก็ส่งเด็กให้
“เด็กคนนี้น่ารักชะมัดเลย อู้...” หูเดียวเข้าไปหยอกล้อเล่นด้วย
“ท่าทางจะเป็นคนรักเด็กสินะ” เฮวอนเห็นท่าทางหูเดียวก็พอจะเดาออก
“อุ้ย ๆ ๆ ฮะ ๆ ๆ ไหนยิ้มกับลุงหน่อยสิ ฮะ ๆ ๆ เห็นหน้าลุงแล้วยังยิ้มได้ ไม่ธรรมดาจริง ๆ ฮะ ๆ ๆ เด็กคนนี้ชื่ออะไร?”
“เด็กคนนี้...มีชื่อว่าแทวอนค่ะ”
“อ๋อ ๆ ๆ แทวอนเหรอ เจ้าหนูแทวอน ฮิ ๆ”
“แทแปลว่าเหนือ วอนแปลว่าไกล”
“เรื่องพวกนั้นข้าไม่รู้เรื่องหรอก ฮิ ๆ ๆ ยิ้มหน่อย ๆ ฮิ ๆ ๆ ฮะ ๆ ๆ อุ้ยน่ารัก” หูเดียวยิ้มและหยอกล้ออย่างรักใคร่
แทกิล แม่ทัพเช และวังซอนได้กินข้าวร่วมกันอีกครั้ง
“ฮ้า ได้กินข้าวพร้อมกัน อร่อยเนอะ ฮะ ๆ พี่ก็กินเยอะนะ ฮะ ๆ ๆ” วังซอนหัวเราะชอบใจ
“ยังมายิ้ม ไม่ต้องยิ้มเลยเจ้าตัวแสบ ให้ตายก็ไม่เคยยอมเชื่อฟังกันซะบ้าง”
“ฮิ ๆ ๆ ลูกพี่ ช่วยเล่ารายละเอียดให้พวกข้าฟังหน่อยสิ”
“ให้เล่าอะไรล่ะ?”
“ก็แหม.. อย่างพวกข้าถูกเจ้าฮวังชอลวุง อะไรนั่นมาเจื๋อนซะก่อน แต่ลูกพี่กับซงแทฮาเป็นไงมาไงกัน ทำไมถึงมาด้วยกันได้” วังซอนท่าทางอยากรู้มาก
“รีบกินข้าวของเจ้าไปเลยไป”
“ปิ๋วไปแล้วสิ ห้าร้อยน่ะ” วังซอนพูดล้อ ๆ
“จะให้เฉือนปากเจ้าออกมามั้ย?”
“ภรรยาที่ติดตามเค้ามาด้วยคือออนยอนเหรอ?” แม่ทัพเชเดา
“โอ้ว สวยสดงดงาม ๆ” วังซอนตาโตคิดตามที่แม่ทัพเชบอก
“กินข้าวกันต่อดีกว่าน่า” แทกิลพยายามเปลี่ยนเรื่อง
“นี่ แปลว่าที่บอกพวกเค้าแต่งงานกันก็เป็นเรื่องจริงน่ะสิ” วังซอนโพล่งออกมา
“เวลากินข้าวก็คุยเรื่องกิน เวลาขี้ค่อยคุยเรื่องขี้ หัดเข้าใจกันบ้างเซ่” แทกิลเสียงดัง
“เราอย่าเข้าไปยุ่งเรื่องของซงแทฮาดีกว่า” แม่ทัพเชเตือนวังซอน
“ใครบอกว่าจะเข้าไปยุ่งกับมันล่ะ พวกเค้าอยู่นี่ ก็ใช้ชีวิตของเค้าไป เราก็ทำเรื่องของเราก็พอ”
“พวกเราจะมีอะไร นอกจากคอยตามล่าทาสน่ะ”
“ยังไม่ได้บอกเค้าเหรอ เรื่องบ้านที่อินชอนน่ะ” แทกิลถามแม่ทัพเช
“ไม่ได้บอก คือ ยังไม่มีโอกาสเหมาะ ๆ น่ะ” วังซอนทำหน้าสงสัย “เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนนะ อิน อินชอนอะไร บ้านกับที่ดินอะไร พวกพี่สองคนซ่อนอะไรลับหลังข้า”
“วังซอน กินข้าวไป” แม่ทัพเชทำเสียงเข้ม
“โอ๊ย เรื่องอะไร ทำไมข้าไม่รู้คนเดียวล่ะ” วังซอนโวยวาย
“รีบกินข้าวของเจ้าไปเหอะน่า”
“ก็บอกข้ามาก่อนสิ อินชอนอะไร ทำไมมีแต่ข้าคนเดียวที่ไม่รู้”
“ซอลฮวาล่ะ ส่งไปแล้วเหรอ?”
“ข้าให้นางไปแล้ว คงจะหาที่อยู่ได้ แผลเจ้าเป็นยังไงบ้าง เราต้องรีบไปจากที่นี่” แทกิลถามอย่างเป็นห่วง
อ่านละครแทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า วันที่ 19 ม.ค.55
ติดตามชม แทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ออกอากาศทุกวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 18.00 – 19.30 น.
ที่มา เดลินิวส์
0 comments:
¿Te animas a decir algo?